تاریخ: 4 خرداد 1398- منبع: وب سایت مداد-شهرام یزدان پناه: احزاب سیاسی در نظام سیاسی کانادا نقش عمده‌ای بازی می‌کنند. سلسله مراتب در احزاب
بسیار مهم است و رهبر حزب، سیاست‌های کلان پارتی خود را مشخص می‌کند. بقیه نمایندگان از جمله نمایندگان مجلس عوام و سنا، باید به او و سیاست‌هایش وفادار باشند و در راستای تحقق سیاست‌ها تلاش کنند. رهبر حزب این اجازه را دارد که اگر نماینده‌ای مسیرش را عوض کرد یا حرکت نادرستی نمود، او را از حزب اخراج کند. در انتخابات فدرال، رهبران احزاب به عنوان کاندیداهای نخست‌وزیری در انتخابات شرکت می‌کنند.
به غیر از نمایندگان، هر حزب تعدادی عضو نیز دارد که من و شما می‌توانیم باشیم. برای عضویت در حزب باید یک هزینه سالیانه‌ای پرداخت کرد که حداقل ۱۵ دلار است. اعضای حزب همان‌هایی هستند که در انتخابات داخلی احزاب، رهبر و نمایندگان محلی را از بین کاندیداهای موجود انتخاب می‌کنند.
احزاب سیاسی کانادا
در کشوری مثل کانادا که انتظار می رود فعالین عرصه سیاست درصد بسیار بالایی از جامعه را در بربگیرد، تنها یک الی دو درصد مردم عضو احزاب سیاسی می باشند که بسیاری از آنها بستگان فعالین سیاسی هستند. معمولا دو حزب چپ و راست عمده احزاب مهم این کشور می باشند و چندین حزب کوچکتر در کنار آنها فعالیت دارند. یک حزب چپی که هدف خود را گسترش خدمات اجتماعی در میان عامه مردم و دیگری حزب راستگرا که هدف خود را دولتی با ابعاد کوچک شده و بازار پر رونق اعلام می دارند.
از نظر تاریخی دو حزب بزرگ کانادا را لیبرال‌ها و محافظه‌کاران (Conservatives) تشکیل می‌دهند. لیبرال‌ها کمی چپ‌گرا و محافظه‌کاران کمی راستگرا هستند. در کنار این دو حزب بزرگ، سه حزب کوچک دیگر نیز هست که عبارتند از حزب NDP یا آنطور که فرانسوی زبان‌ها می‌گویند، NPD و حزب بلاک کبکوآ که جدایی‌طلبان راستگرای کبکی هستند و این روزها تقریبا قدرت خود را از دست داده‌اند و در انتها هم حزب سبز کانادا که در ماه‌‌های اخیر جایگاه قابل توجهی مخصوصا در غرب کشور به دست آورده است.
هم اکنون رهبر حزب لیبرال در کانادا جاستین ترودو می باشد، این حزب هم اکنون قدرت سیاسی را در دولت فدرال در دست دارد. حزبی که با تمایلات راستگرایانه جایگاه حزب مخالف را در اخیتار گرفته حزب محافظه کار می باشد که رهبر آن اندرو شی یر هست. سپس به حزب نئودمکرات که معروف است به NDP می رسیم با رهبری هندی الاصلی با نام جاگمیت سینگ. و نهایتا به حزب سبز ضعیفترین حزب در مجموع این احزاب باید شمرد که رهبری آن در دست الیزابت می می باشد.
در اینجا خلاصه وار هر کدام از این احزاب را بررسی می کنیم.
حزب لیبرال کانادا
حزب لیبرال کانادا قدیمی‌ترین و از نظر تاریخی موفق‌ترین حزب سیاسی کانادا به شمار می‌رود. لیبرال‌ها که از این موضوع مغرورند، خود را «حزب طبیعی زمامدار کانادا» می‌نامند. آنها این عنوان را به افتخار بیشترین دوره زمامداری بر کشور به خود داده‌اند.
این حزب را روشنفکران فرانسوی‌زبان کبکی پایه گذاری کرده‌اند و سیاست کلی آنها ایجاد همزیستی بین جامعه فرانسوی‌زبان کانادا در کنار هموطنان انگلیسی زبان آنها بوده است. حزب در اواسط قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم شکل گرفت. یکی از معروف‌ترین و اولین نخست‌وزیرهای حزب لیبرال سر ویلفرد لوریه بود که چهار دوره پیاپی توانست حزب لیبرال را به قدرت برساند و با سیاست‌های رفاه اجتماعی خود، نه تنها اقتصاد کانادا را رونق داد بلکه رفاه را نیز به سطح گسترده‌ای از طبقه کارگر گسترش داد.
در دوران پس از جنگ جهانی دوم و زمانی که پی‌یر ترودو، پدر جاستین ترودو، نخست‌وزیر فعلی، بر مسند قدرت نشست، حزب لیبرال خیلی به چپ متمایل شد تا جایی که به بازار آزاد هم پشت کرد و سیستم‌های رفاه اجتماعی گسترده باعث بزرگ شدن بیش از حد دولت گردید.
حزب محافظه‌کار کانادا
این حزب با سابقه سیاسی همزمان یک حزب جوان در کانادا می باشد. حزب محافظه کار در سال 2003 با ترکیب دو حزب قدیمی و راستگرای کانادایی بوجدد آمد، احزابی که توانسته بودند برای سالیان طولانی حاکمیت سیاسی را در کانادا در دست داشته باشند، حزبی همانند Progressive Conservative Party.
حزب Progressive Conservative Party سابق بر این شامل همه افراد و سیاستمدارانی می شد که مخالف لیبرال ها بوده اند اما در اواخر قرن نوزده بود که با رهبری مولرونی این حزب متحول شده و چهارچوب تعریف شده ای را بدست آورد، امروز خط مشی این حزب بر همان سیاقی است که بریان مولرونی در حزب جا انداخته بود. این سیاستمدار اصالتی کبکی داشته و بیزینس منی بسیار موفق بود. آنچه این فرد از خود در این حزب به جا گذاشت یک نگاه باز و آزاد به بازار می باشد، تمایلات بسیاری به بریتانیا و دولتی در اندازه های کوچک شده و نهایتا حزب بسیار مذهبی و البته مسیحی. 
او که توانسته بود در رهبری و یکپارچه کردن حزب بسیار موفق باشد، در متقاعد کردن کانادایی ها شکست فاحشی خورد. حزب او در اولین دوره ی رهبری او توانسته بود 169 کرسی را بدست آورد اما در دور دوم با سقوط باور نکردنی روبرو شد و حزب او تنها توانست 2 کرسی در پارلمان داشته باشد.
مرام کبکی، معتدل، غیر مذهبی و نهایتا اروپایی مولرونی چندان خریداری در میان مذهبی های حزب نداشت و آتشین مزاج هایی که عمدتا در نواحی مرکزی کانادا و روستاها ساکن بودند علم مخالفت را برکشیدند و نهایتا یک انشعاب بزرگ در حزب ایجاد شد. مذهبی ها حزب خود را داشتند اما اختلافات در حزبشان ادامه دار بود و نهایتا بر نام آلیانس به توافق رسیدند.
حالا این دو حزب راستگرا در حال دستبرد به رای همدیگر و شکستن رای دیگری بودند و این شد که چپی ها در حزب لیبرال از فرصت استفاده نمودند. نهایتا احزب دست راستی در سال 2003 دوباره با هم متحد شده و حزب محافظه کاران کانادا را تشکیل دادند. رهبر این حزب استفان هارپر شد. این حزب تنها سه سال بعد توانست توجه کانادایی ها را به خود جلب کرده و دو دوره پشت سر هم قدرت کشور را بدست بگیرد.
پایان قسمت اول از نگاهی به احزاب سیاسی عمده کانادا، منبع خبر (به همراه ادیت توسط مجموعه رامون) از سایت مداد در این لینک، نویسنده: شهرام یزدان پناه
