تاریخ: 1398- منبع: وب سایت همیاری - ترجمه زهرا آهنبر: ۲۲۴ سال پیش در ۹ ژوئیهٔ ۱۷۹۳ قانونی علیه برده‌داری در مجلس نمایندگان کانادای علیا
(انتاریوی کنونی) به‌تصویب رسید که زمینه‌ساز الغای برده‌داری در کانادا و نهایتاً امپراتوری بریتانیا شد. به‌همین مناسبت در اینجا نگاهی خواهیم داشت به تاریخچهٔ برده‌داری در کانادا. کانادا دو نوع برده داری را شاهد بود، برداری که قبل از رسیدن پای اروپایی ها به این کشور در جریان بوده و برده داری نوین که با وزود اروپایی ها شروع می شود.
بعضی از برده‌ها نژاد آفریقایی داشتند اما بیشتر آنها بومی‌هایی به نام پاونی بودند. برده‌داری در مرزهای امروزی کانادا در اصل توسط گروه‌هایی از بومیان انجام می‌شد. در حالیکه در زمینهٔ تجارتِ برده‌های آفریقایی در کانادا فعالیت قابل‌توجهی انجام نمی‌گرفت، اما مردم بومی اغلب رقبای خودشان را به بردگی می‌گرفتند و تعداد بسیار اندکی توسط فرماندارهای مستعمره‌ها (و به‌ندرت توسط افراد مقیم) خریداری می‌شدند و این کار ادامه داشت تا سال ۱۸۳۳ که پارلمان بریتانیا برده‌داری را در سرتاسر امپراتوری بریتانیا منسوخ کرد. دربارهٔ تاریخ دقیق این اقدام ابهاماتی وجود دارد. گفته می‌شود بریتانیا تجارت برده را در سال ۱۸۰۷ منسوخ کرد، درحالیکه خود برده‌داری تا سال ۱۸۳۳ ادامه داشت (تحت قانون پارلمان که در ۱ اوت ۱۸۳۴ تصویب شد). اما قبل از آن دادگاه‌ها مجبور شدند برده‌داری را تا درجات مختلفی غیرقابل اجرا اعلام کنند، برای مثال در کانادای سفلی طی تصمیمی در اواخر دههٔ ۱۷۹۰ اعلام شد: «برده مجبور نیست بیشتر از میلش خدمت کند و… اگر بخواهد می‌تواند اربابش را ترک کند».
با ورود اروپایی ها به کانادا تعداد محدودی از برده هایی که اصالت آفریقایی داشته اند همراه صاحبانشان وارد کانادا می شوند، هر چند باید عنوان نمود که این برده ها با کشتی به کانادا منتقل نمی شوند بلکه از آمریکا آنها را وارد کانادا می کنند و صدها نفر از آنها در کانادا مشغول بکار می شوند. اما کشاورزی در کانادا خیلی پر رونق نبوده پس توجیهی نداشته که تعداد زیادی برده وارد کانادا بشوند.. واقعیت آنکه کانادا تاریخی از برده داری دارد اما برده داری پر از آشوب آمریکا تاریخ و واقعیت برده داری کانادا را زیر سایه خود قرار داده است. تاریخنگار، اَفوا کوپر، در جایی می‌گوید: برده‌داری «بزرگ‌ترین راز ناگفتهٔ کاناداست که در صندوقچهٔ ملی نگه‌داری می‌شود.»
همانگونه که اشاره شد ابتدا درکانادا برده داری توسط بومیانی که در این منطقه ساکن بوده اند انجام می پذیرفته به اینصورت که آنهایی که در جنگ اسیر می شدند توسط طرف پیروز جنگ به برده گرفته می شدند و نسل های بعدی شکست خوردگان بعنوان برده در دستان نسل های بعدی طرف پیروز جنگ قرار داشتند.
در سال ۱۶۲۸ اولین بردهٔ سیاه‌پوست توسط کاروانی بریتانیایی به فرانسهٔ نو آورده شد. نام این پسر را الیویر لو ژون گذاشتند که اصالتاً اهل ماداگاسکار بود. با وجود اینکه قانون سیاه (Code Noir) تا سال ۱۶۵۸ ثبت نشد، اما نام این پسر همیشه یادآور این قانون است. به‌موجب این قانون، تمامی برده‌ها مجبور به انجام غسل تعمید و گرایش به مذهب کاتولیک بودند.
در سال 1688 کمتر از دوازده هزار نفر در فرانسه نو زندگی می کرده اند که در کارهای تبلیغ مذهب، تاجر و مزرعه داری مشغول بکار بوده اند. نهایتا برای جبران کمبود نیروی کاریاز آفریقا شروع به واردات برده می شود، در حالیکه در خود فرانسه برده داری قدغن بوده اما برای مقابله با کمبود نیروی کار در مستعمره های فرانسه چنین سیاستی در پیش گرفته می شود. تاریخ نگاران می گویند تا هفتاد سال بعد از این تصمیم تعداد تقریبی چهار هزار نفر در این قسمت از کانادا برده مشغول بکار می شوند بعضی از آفریقا آمده بودند و بعضی بومیان محلی که بعنوان برده از آنها کار کشیده می شده. بعد از نبرد فرانسهٔ نو با بریتانیا، مالکیت برده‌ها در اختیار فرانسه باقی ماند و این تاریخنگار ۱۵۰۹ برده‌دار را شناسایی کرد که ۱۸۱ نفر از آنها انگلیسی بودند. او همچنین انجام ۳۱ ازدواج بین مستعمره‌نشین‌ها و برده‌های بومی را ثبت کرده است.
منبع این مطلب از وب سایت همیاری می باشد در این لینک با تغییرات جزئی که در آن داده شده است
پایان قسمت اول از مطلب به‌مناسبت ۲۲۴امین سالگرد تصویب قانون مقابله با برده‌داری در کانادای علیا (انتاریوی کنونی)
